Portret in De Tijd: Frédéric De Gucht, nu al getipt als de volgende leider van Open VLD

Een beetje lawaai maken mag

Ik geef toe: ik ben niet altijd de meest diplomatieke figuur in de kamer. En soms is dat ook bewust zo.

Als het huis in brand staat, heeft niemand iets aan beleefde stilte.

De afgelopen weken heb ik me uitgesproken over Brussel, over de rol van de N-VA, en over hoe wij als Open VLD ons positioneren. Niet om moeilijk te doen, wel omdat ik geloof dat we duidelijk moeten zijn. Zeker in een tijd waarin niemand nog lijkt te weten waarvoor we staan.

Sommigen vinden mijn stijl te hard, anderen zeggen dan weer dat het deugd doet om iemand te horen die gewoon zegt waar het op staat. Zelf zie ik het zo: ik ben pas sinds kort actief in de politiek. Ik heb geen woordvoerder, geen parlementair medewerker, maar ik probeer wél mijn verantwoordelijkheid te nemen – met vallen en opstaan.

Dat ik her en der al getipt word als mogelijke opvolger van Eva De Bleeker? Ik las het ook. Maar geloof me: dit is geen machtsplan. Toen ik vorig jaar meedeed aan de voorzittersverkiezing en vierde eindigde, besefte ik vooral dat ik werk te doen had. Vertrouwen bouw je niet op met tweets of tv-optredens, maar met koffies en gesprekken. En ja, ook met stevig debat waar nodig.

Mijn stijl ligt niet iedereen. Dat weet ik. En dat is oké. Maar als we als partij nog relevant willen zijn, dan moeten we soms wat lawaai durven maken. Niet om te choqueren, maar om te tonen dat we er nog zijn – en dat we ergens voor staan.

Lees hier het artikel