Wakker worden!
Genoeg gekibbel over wie het meest blauw is.
Genoeg loopgravenoorlog over stijlen, smaken en stempels.
Genoeg. Punt.
De wereld brandt. Vrijheid wankelt. Democratie zucht.
En terwijl de roep om sterke figuren luider wordt,
blijven wij elkaar bevechten op de vierkante millimeter.
Als we zo doorgaan, verliezen we.
Niet alleen verkiezingen - maar onze stem. Onze waarden. Onze toekomst.
Het is tijd om wakker te worden.
Tijd om het roer in handen te nemen.
Tijd om weer relevant te zijn.
Niet met holle slogans.
Wel met moed. Met visie. Met werk.
Of je nu liberaal bent met linkse flair of met rechterhand op het hart;
als je gelooft in vrijheid, in verantwoordelijkheid, in vooruitgang en menselijkheid,
dan is dit het juiste adres.
Wie is Frédéric?
Ondernemer
Tijdens mijn studies handelsingenieur aan de VUB heb ik een café overgenomen en gerund, daarna enkele jaren in het buitenland op boorplatformen gewerkt om windmolens te bouwen, de stiel geleerd bij een van de grootste private-equity spelers om dan in 2014 een bedrijf over te nemen en CEO te worden.
Anderen praten over ondernemerschap, ik doe het liever.
Teamspeler
Er is geen groot voetballer aan mij voorbij gegaan, maar ook zonder SK Berlare geloof ik in teamplay.
Politiek is geen solosport. Het is samenspel. Botsing van ideeën, respect voor verschillen, bouwen aan iets groters dan jezelf.
Wie alleen speelt, scoort misschien eens. Maar wie samenspeelt, wint het toernooi.
Vrij
Ik heb de politiek niet nodig om dingen gedaan te krijgen - en net dat geeft me de vrijheid om eerlijk te zijn, scherp te blijven en door te duwen waar anderen stilvallen. Geen belangen om te beschermen, geen postjes om vast te houden, geen spelletjes om mee te spelen. Ik wil dingen verwezenlijken.
Niet ooit, niet als het uitkomt, maar nu.
De kunst van politiek is om iets ingewikkelds naar zijn essentie te herleiden. Niet om eenvoudige zaken complex te maken.
Waarom de politiek?
Ik ben opgegroeid met politiek. De ene noemt dat nepotisme, de andere zegt dat het met de paplepel is ingegeven. Voor mij was het gewoon deel van het leven: gesprekken aan tafel over verantwoordelijkheid, vrijheid, vooruitgang.
En toch stap ik niet in de politiek uit gewoonte, maar uit ergernis. Omdat ik het beu ben te horen dat het klassieke liberale verhaal geen plaats meer zou hebben. Ik heb geluk gehad: wit, man, stabiele thuissituatie, kansen genoeg. Maar ik zie vrienden vastlopen. In systemen, in onzekerheid, in een wereld die steeds meer zegt: “Pas je aan, blijf waar je bent.”
Terwijl liberalisme net het tegenovergestelde is. Het daagt uit. Het maakt wakker. Het moedigt aan om te proberen, te falen, te groeien. Niet door mensen te reduceren tot stammen of slachtofferschap, maar door drempels weg te nemen en ambitie serieus te nemen. Daarom stap ik in. Omdat we beter kunnen. Omdat ik geloof dat vrijheid weer mag bruisen.
Er zijn grotere filosofen dan ik. Dus ik wil u niet vervelen met lange teksten. Ook zonder een hele bibliotheek ben ik blauw. Helderblauw.
