De vergadering met het Agentschap van de Schuld was voor mij het sluitstuk. Na het comité de pilotage en deze toelichting over de financiële toestand van het Brussels Gewest is het voor Open VLD duidelijk: we willen geen begrotingsspelletje meer spelen zonder inhoudelijk akkoord. Zoals ik ter plaatse zei: “Ik kom luisteren. Maar na het comité de pilotage en nu het Agentschap volstaat dat voor mij.”

Ik heb me vandaag teruggetrokken uit de gesprekken. Niet omdat we niets willen doen, maar omdat we niets half willen doen.

"U bent al gepokt en gemazeld in het bedrijfsleven, en uw eerste politieke missie is zo complex dat ze ontzag afdwingt, en geen hoongelach."

Als het Agentschap van de Schuld afzegt en er geen nieuwe cijfers of inzichten op tafel liggen, dan heeft een begrotingsvergadering weinig zin. Wij schuiven niet aan om gewoon de schijn op te houden dat er vooruitgang is.

Artikel De Tijd: Frédéric De Gucht overlegt met Georges-Louis Bouchez over Brussel

"We moeten bij Open Vld twee dingen leren: politiek is ploegsport. En we moeten leren ruziemaken."

In Het Nieuwsblad werd me de vraag gesteld: Ben ik de redder van de liberalen? Zelf stel ik me die vraag niet. Wat ik wél weet: we hebben nood aan duidelijkheid, aan moed, en aan het herpakken van onze liberale identiteit. Niet via slogans, maar via inhoud en verantwoordelijkheid.

Portret in De Tijd: Frédéric De Gucht, nu al getipt als de volgende leider van Open VLD

De Brusselse formatie zit muurvast. Zes partijen willen vooruit, maar missen een meerderheid aan Vlaamse kant. De PS weigert nog altijd elke samenwerking met de N-VA. Open VLD doet daar niet aan mee.

Men noemt me “meneer Nee”. Net als “mevrouw Non” twintig jaar geleden. Omdat ik me, tijdens de Brusselse onderhandelingen, vasthoud aan één lijn: de N-VA hoort thuis in de regering. Dat is geen koppigheid, dat is helderheid.

La Libre bracht onlangs een portret over mijn rol in de Brusselse formatie. Sommigen noemen me de man die alles blokkeert. Anderen zien in mij een Vlaming die opkomt voor evenwicht en respect. Dat laatste klopt.

Interview DeMorgen: Open Vld trekt rode lijn in Brussel: ‘We zijn al veel te vaak in regeringen gestapt om zogenaamd het land te redden’

De Brusselse formatie sleept al maanden aan. Informateurs schuiven een coalitie zonder N-VA naar voren, maar wij houden vast aan de realiteit: zonder de partij van de premier zullen we Brussel niet hervormen.

Wanneer men je vraagt waarom je aan politiek doet, is het antwoord simpel: om dingen te veranderen. Niet om mee te knikken, niet om te zwijgen, niet om passief toe te kijken.

We hebben vijf maanden lang onderhandeld om tot een Nederlandstalige meerderheid te komen. Alle opties zijn gepasseerd. De meerderheid die daaruit voortkwam, was met de N-VA. Er is geen enkele reden om die meerderheid nu plots te wijzigen.

De blokkage van de PS heeft niets met N-VA te maken. Het is een excuus om noodzakelijke hervormingen te vermijden. “De PS wil die noodzakelijke sanering gewoon niet doen,” zeg ik in De Morgen.

De PS blijft weigeren om met de N-VA in een Brusselse regering te stappen, en probeert zo de Vlaamse coalitievorming te blokkeren. Maar dat spel spelen wij niet mee. Zoals ik het in De Standaard zeg: “Het is niet aan Ahmed Laaouej om de Nederlandstalige coalitie samen te stellen.”

De Franstalige partijen hebben niets te zeggen over wie de Nederlandstalige meerderheid vormt. Dat principe is fundamenteel.

Sinds ik Sven Gatz vervang aan de onderhandelingstafel, probeer ik helder te zijn: geen vage formuleringen, geen nodeloos politiek theater. We moeten vooruit. En dat lukt niet met partijen die vasthangen aan oude veto’s of denken dat er in deze context nog cadeaus uitgedeeld kunnen worden.

In Brussel-Stad blijf ik werken aan een helder en realistisch liberaal verhaal.